Als de klok vijf voor twaalf staat.              5 juli 2012

 

Zaterdagavond, zitten we samen met enkele buren in de kamer. Onze hond Elza heeft het heel erg druk met de luchtballonen die vanuit richting Hardenberg over onze het huis gaan. Zij springt als een gek op en neer al luid blaffend. Onze pup (6maanden ) Xanthos ligt erbij en kijkt ernaar.  Dus haar op een gegeven moment  naar binnen geroepen .

S, nachts 3 uur Ik wordt wakker! Ga naar de kamer waarop Xanthos aangeeft dat hij naar buiten wil. Dus beide honden zijn naar buiten gegaan. Na een aantal minuten de honden weer binnen geroepen De pup melde zich gelijk maar Elza kwam niet. (vreemd)

Maar omdat zij nooit uit zichzelf van het erf gaat, ben ik gewoon weer in mijn bed gegaan. Ze meldt zich wel als ze naar binnen wil!

S, morgens als ik uit mijn bed kom valt mij in eerste instantie niets aan haar op. Ze gaat naast me zitten en wacht af of er nog iets op mijn ontbijtbord blijft liggen (dus schooien) Haar het laatste stukje brood aangeboden maar ze keek erna draaide zich om en liep weg (wat raar!)

Een tijd later valt het op, dat ze in haar hok lag, hoezo vrijwillig! Zo rond een uur of half elf zagen haar niet meer liggen. Dus wij aan het zoeken en zoeken. Er komt  bezoek, gezamenlijk zoeken we verder. Eindelijk vinden wij haar verscholen onder de bosjes. Ze wilde niet komen dus haar uit de bosjes gesleept. Het werd ons al snel duidelijk dat er iets goed mis was. Braakneigingen, kwijl uit de bek, sloom. Onze fokker in Beilen gebeld. Deze dacht aan een maagkanteling en maakte ons duidelijk dat we geen tijd hadden te verliezen. Onze dierenarts gebeld deze had geen dienst en we werden doorgeschakeld naar een waarnemende praktijk. Het bovenstaande verhaal uitgelegd daarbij het vermoeden van maagkanteling uitgesproken en dat het een dog betrof. We konden er  s, middags om 13.30uur terecht. Hem er aan herinnert hoe laat het was. 11.00 uur. De tijdsspanne kon volgens hem wel.

Gelukkig wees ons bezoek ons erop dat haar dierenarts altijd de telefoon op nam en we die beter konden benaderen. Zij had het telefoonnummer in de mobiele staan Dus gebeld en het verhaal uitgelegd. Deze vrouwelijke waarneemster raadde ons aan om direct te komen. Bij aankomst gaf ze aan dat haar specialiteit paarden waren dus geen kleine huisdieren. Haar prognose was wel een maagkanteling. Helaas beschikt men daar niet over een röntgenapparaat maar de eerste levens redende behandeling werd gegeven dus via een sonde de maag leeg gepompt en een spuit tegen braken en tabletten mee tegen het braken. Ze heeft nog advies via telefoon aan een collega gevraagd en vervolgens zijn we naar huis gegaan maar wel met een telefoonnummer van een kliniek in Overijsel. Zou de toestaand van Elza verslechteren konden wij daar dan contact mee opnemen.

Gaande de middag verslechterde haar toestand We kregen het gevoel dat we haar kwijt zouden raken. Het was wel zo dat ze nog een paar een slokjes water had gedronken. Ook zijn we haar gaan temperaturen 39 graden.1 uur later was de temperatuur 38,5 dus erg onregelmatig.

Al met al een onstabiele situatie en daarom besloten we contact met de kliniek op te nemen.

 

Aan de dienstdoende dierenarts het hele verhaal uitgelegd, dus ook wat er zoal die dag was gebeurd ook van het slokje water en de verhoging. Hieruit maakte hij op dat het niet om een maagkanteling ging, maar dat de dog gewoon wel eens een dag ziek kon zijn. Bood wel aan als we het in de loop van de dag niet vertrouwden opnieuw contact op het nemen. De onrust begon toe te slaan je voelt dat het niet goed komt maar er komt geen uitgestoken hand. Elza wilde maar een ding naar buiten en zich weer verstoppen (teken aan de wand) Ook Xanthos begon haar te vermijden.

Met onze paarden gaan wij altijd naar de dierenpraktijk “de Wolden” dit omdat daar de kennis van paarden paraat is en alle apparatuur, echoapparaat, röntgen enz. Het lampje begon bij ons te branden, er moet zo snel mogelijk een aantal röntgenfoto’s worden gemaakt althans besloten wij. En de klok stond al bijna op twaalf uur. Waren ook de wanhoop nabij. Elza had hoor en zichtbaar pijn. Om 21.00uur gebeld na het verhaal uit de doeken te hebben gedaan konden we gelijk komen Volgens de vrouwelijke dienstdoende dierenarts klonk de wanhoop in mijn stem.

Daar aangekomen schrok ze van de conditie van Elza en hoeveel pijn het dier leed.

Gelijk een röntgenfoto gemaakt, daar waren twee zwarte plekken op te zien. Zonder dat het gezegd werd beseften we alle drie dat het kon duiden op een slag in de darmen. Ze vertelde ons dat haar specialisatie boerderijdieren was. Maar een operatie dringend zou zijn. Dus dat ze Elza  wilde doorverwijzen naar een kliniek.

Omdat we s, middags al contact met kliniek Hellendoorn hadden gehad werd besloten om daar contact met op te nemen. Aldus gebeurde! Onze dierenarts heeft de foto’s doorgemaild en ons aangemeld en erop gewezen dat er nog ruim een uur moest worden gereden. Na een helse rit (donker regen geen tomtom) kwamen we daar rond middennacht aan Tot onze grote verbazing en onmacht werd er niet opengedaan en stond de telefoon voor noodoproepen uit. Zijn toen geheel verslagen terug naar huis gereden. Thuis naar dierenkliniek Utrecht gegoocheld. Helaas ben je daar een verwijzing van je dierenarts nodig. Staat geen rechtstreeks nummer  ,op de website Dus de praktijk “De Wolden”opnieuw gebeld. Arme dierenarts lag net in de eerste slaap. Zij pakte het gelijk goed op. Belde na een tijdje terug ,vertelde dat men in Utrecht weinig hoop meer had dat Elza het zou redden  10 procent (te veel tijd verstrekken) Wel werden de e.v.t kosten genoemd plusminus  5000euro.Ook heeft ze de kliniek in Frederiksoord nog gebeld en ook daar was de prognose 10 procent. Dit alles maakte dat wij besloten om haar op een humane manier te laten inslapen. Tot onze verbazing weigerde ze dit. Wel wilde ze zelf proberen om te opereren en als het zou blijken dat er niets te redden viel haar te laten sterven. Ze vond dat Elza deze kans moest hebben. Wij moesten direct met Elza komen en zij zou hulp erbij halen. Daaraan gekomen bleek dat er nog geen hulp was en ons werd gevraagd of wij in staat zouden zijn om te helpen bij de operatie. Aldus geschiedde! Na een operatie vanaf 2 uur s, nacht t/m 7uur morgens (het leek wel een doktersserie) hoofd dierenarts afdepen, glaasje water aan de mond zetten narcose en zuurstof hoger of lager zetten enz. kwam Elza weer bij uit de narcose. Oorzaak geen maagkanteling maar het netje waar de darmen aan de rug vast zit had los gelaten de darmen waren de buikholte in gegaan en ze moest stukje per stukje vrij prepareren en worden teruggeduwd. Dit deed ze terwijl het studieboek op een tafel lag en regelmatig door ons een plaatje of een hoofdstuk moest worden opgezocht. Toen we s, morgen Elza op de brancard in de auto hadden gelegd en de OK hadden opgeruimd, hebben we buiten bij de praktijkruimte elkaar onwezenlijk staan aan te kijken. Is dit werkelijk gebeurd. JA dus! Bij thuiskomst haar warm gehouden, maar s morgen om 11uur kwamen de kinderen en kleinkinderen terug van vakantie en voor dat wij konden reageren stond Elza op om hun te begroeten. Zette haar poten als een pasgeboren bambi, maar stond. Na een week antibiotica en pijnstilling en veel bouillon kip en rijst was ze er weer. Dit tot ongeloof collega’s dierenartsen “De Wolden”.

Wat wij ons afvragen hoeveel honden zijn er overleden omdat men van een maagkanteling uit ging? Het loslaten van het netje waarin de darmen in de buikholte zijn bevestigd is alleen bij een paard beschreven verder is daar niets over bekend. Wat wij met dit verhaal willen bereiken, mensen ken je hond en laat je ook niet door een kliniek van te voren afschepen. Er zijn nog dierenartsen die de dieren het hoogst in het vaandel hebben en dan pas het geld. Zulke operaties zijn kostbaar, niemand anders kan de afweging maken alleen de eigenaar. Alleen willen wij meegeven: ga naar een dierenarts bij twijfel, waar ze een foto of echo kunnen maken zodat je werkelijk kan zien wat er aan de hand is. Alles is geen maagkanteling!

PS Elza kreeg naar een maand haar vaccinatie en raakte daardoor in shock. Door snel ingrijpen heeft ze dat ook overleefd en is weer de oude. Hierbij een foto als bewijs

 Gea en John van Dijk

Elim

http://www.dekompaan.com/index.php?id=123

Dierenarts-specialisten De Kompaan | Phoeby, een klassiek geval van schijndracht?

Phoeby, een klassiek geval van schijndracht?

Dierenkliniek Schellerlanden roept eind maart onze hulp in voor Phoeby. Phoeby is een jong teefje, dat 53 kg weegt en vriendjes is met iedereen. (De eigenaresse vertelt ons dat ze zelfs met ganzen zwemt.) Begin januari is ze voor het eerst loops geworden. Dat is allemaal goed verlopen maar half februari zwellen haar tepels wat op en gaat ze wat vaker plassen. Ze maakt geen zieke indruk., maar likt na een uitlaatbeurt wel haar vulva en omgeving wat vaker schoon.


Op de praktijk van de verwijzend dierenarts wordt Phoeby begin maart onder- zocht. Met verdenking op een blaasontsteking na de loopsheid wordt een antibiotica kuur voorgeschreven. Als Phoeby niet opknapt volgt verwijzing
naar De Kompaan. Rob Gerritsen, dierenarts-internist, merkt bij Phoeby’s eerste bezoek eind maart op, dat ze er zeer goed uitziet. 'Je eerste gedachte:
dat lijkt inderdaad een klassiek geval van schijndracht.' Maar het nader onderzoek zal aan het licht brengen dat Phoeby verschillende afwijkingen aan de urinewegen heeft.

 

Zo wordt via echo onderzoek duidelijk dat er sprake is van een zogenaamde 'waternier' (echobeeld rechtsboven) met aansluitend een sterk verwijde linker urineleider (echobeeld linksonder) met daarin op bepaalde plekken ‘stolselachtig’ materiaal. In een klein gebied in de blaas dat voor plasdrang zorgt, wordt ook een grote stolselachtige dikte (echobeeld rechtsonder) met een onregelmatige opbouw aangetroffen.


We breiden het onderzoek verder uit met onder meer urine-, bloed- en weefselonderzoek.

Celletjesonderzoek zal aantonen dat de binnenkant van de urineleider onrustige cellen bevat, maar niet zo afwijkend dat je op basis hiervan kunt uitgaan van een tumor. Wat is er met Phoeby aan de hand? Is er gewoonweg sprake van een aanhoudende urineweginfectie die voor wat woekeringen in de deklaag van de urineleider zorgt? Groeien er goedaardige poliepen tot in de urineleider, waar ze voor verstopping zorgen? Of heeft ze toch een vorm van blaaskanker? Een heel enkele keer zit er maar één ding op: kijken. Wat begint als een op het oog overzichtelijk probleem, krijgt tot verdriet van alle betrokkenen uiteindelijk een dramatisch vervolg voor deze lieve hond.
 

De operatie

Het eerste dat Elaine Naan, onze specialist chirurgie, opvalt is dat de linker nier inderdaad erg afwijkend is.  We ontkomen er niet aan deze weg te halen (klik op de foto hiernaast).  De linker urineleider is fors verwijd. De bevindingen komen overeen met wat tijdens het echografisch onderzoek gezien is.

De chirurge stuit op een tumor met een doorsnede van ca 10 cm, die aan de blaaswand vastzit (foto hiernaast), die helaas maar gedeeltelijk verwijderd kan worden. Voor het sluiten van de blaas controleert de chirurge of  de rechter urineleider urine doorlaat. De blaas en de buik worden gesloten.

De omvang van de tumor is, zeker in relatie tot de leeftijd van de hond (1 jaar), enorm. Het afwijkende weefsel wordt ingestuurd voor pathologisch onderzoek (foto hiernaast) om na te gaan of er sprake is van een kwaardaardige tumor.

Na de operatie blijft Phoeby ter observatie op De Kompaan, maar na twee dagen is ze voldoende hersteld en mag ze naar huis.

.
Intussen volgt de uitslag van het pathologisch onderzoek. De tumor in de ureter (een leiomyosarcoom) lijkt volledig verwijderd te zijn, de massa in de blaaswand, waarschijnlijk ook een sarcoom (een tumor van steun- en tussenweefsels), maar gedeeltelijk. Waarschijnlijk houden beide twee tumoren met elkaar verband, waarbij de tumor in de blaaswand, die minder gedifferentieerd is, mogelijk een uitzaaiing is van die in de urineleider.


Phoeby komt 5 weken na de operatie op controle. Gezien de omstandigheden (de incomplete verwijdering van een tumor) gaat het op dat moment goed met haar. Ze plast weer normaal en Phoeby is ook levendig. Maar bij de controle echo van de blaas is helaas te zien dat er sprake is van hergroei van tumorweefsel in de blaaswand.


Phoeby, die we zo graag een mooie toekomst hadden gegund met haar baasje, is medio juni 2013 ingeslapen.